دیگه خوابم نمیاد
یه دیوونم لای همه ی دردام
نیست امیدی که بسازه فردام
کاش برگردی پیشم باز
اگه بمونی پیشم دلم سرد نمیشه
اگه نری خونمون پر غم نمیشه
اگه نمونی پیشم تصویرت رد که میشه
از جلوی چشام اینه درد که میشه
نگاهتو دیدم زیر عینک افتابی
گفتم چشاتو ببینم ولی اصرار که با این راحتی
میدونم ولی چشمات میبارید
واسه همینه دوست داشتی عینک بزاری
یه لنز تاریک مثل یه خط باریک
سکوت اخر یعنی تنهام میذاری
میگذره ٫ میگذره بعد تو
میگذره ٫ میگذره شب و صبح
میگذره ٫ میگذره درد و بغض
ولی دیگه نیستم من پلو تو
همه چی با یه خنده شروع شد
اخرش این بغضه پلومه
تو همون باغ سیب من سیب و خوردم و بهشت حرومه
حالم بده
میخوام اون از یادم بره
حالم بده
شدم حبس یه ماتم کده
اگه بمونی پیشم دلم سرد نمیشه
اگه نری خونمون پر غم نمیشه
اگه نمونی پیشم تصویرت رد که میشه
از جلوی چشام اینه درد که میشه
اگه بمونی پیشم دلم سرد نمیشه
اگه نری خونمون پر غم نمیشه
اگه نمونی پیشم تصویرت رد که میشه
از جلوی چشام اینه درد که میشه
گفتی منو دوست داری گفتم صد تا بیشتر
گفتم تنها نیستی وقتی زنده س این مرد
وقتی نفس به نفس تو بنده بنده
مگه میتونه دوباره بعدت هرز بچرخه
مگه میشه فراموش کنم گودی زیر چشت
مگه میشه همه حسم یه شبه غیب بشه
وقتی رفتی خودتم خاطراتو ببر
شب واسه خوابه نه مرور خاطرات یدم
زمان فرار میکرد وقتی پیش هم بودیم
مثل الان باز نمی شد نیش من زوری
مثل الان نبود خنده ها فیک و مصنوعی
مگه چند نفر بودی که دل من برید از همه چی
اگه بمونی پیشم دلم سرد نمیشه
اگه نری خونمون پر غم نمیشه
اگه نمونی پیشم تصویرت رد که میشه
از جلوی چشام اینه درد که میشه
